Πέρασαν χρόνια από κείνη τη μέρα που η μικρή Ελλάδα ορφάνεψε από τους δήθεν συμμάχους και προστάτες της! Γιατί μεταξύ μας, ποτέ δεν είχε φίλους προστάτες, ούτε συμμάχους… μόνο ομορφονιούς που την ορέγονταν, γιατί ήταν πανέμορφη και την «ήθελαν» όλοι! Μέχρι που την κηδεμονία της πλέον, ανέλαβε η γριά Ευρώπη που στο παρελθόν είχε διατελέσει και προαγωγός σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία!
Μια γριά που ναι είχαν δει πολλά ωραία πράγματα τα μάτια της, αλλά είχε προκαλέσει πολλούς πόλεμους και καταστροφές για να τα οικονομήσει…
Η γιαγιά της μικρής Ελλάδας, η Ιστορία, πριν κλείσει τα μάτια την ορμήνεψε…
«Να κάνεις κουμάντο κόρη μου, από τώρα που είσαι μικρή, μιας και ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Η ζωή είναι αλλοπρόσαλλη και αλιά σε όποιον την αψηφά. Είσαι πλούσια στην ψυχή και πολλοί θα το εκμεταλλευτούν αυτό. Κάνε τα κουμάντα σου και συνέχισε να διδάσκεις ιστορία τους λαούς, αλλά μην ξεχνάς ότι θα πρέπει να είσαι έτοιμη όταν σου χτυπήσει την πόρτα εκείνη η καταραμένη ξερακιανή… η κρίση των δαιμόνων», της έλεγε και της ξανάλεγε… βλέποντάς την να επαναπαύεται στα καλοπιάσματα των άλλων και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από τους δήθεν φίλους της.
Η Ελλάδα όμως, ως έφηβη και από τη φύση της ατίθαση, όλα αυτά τα άκουγε βερεσέ και αν και μπροστά της έλεγε άλλα, όταν νύχτωνε φρόντιζε να κάνει την μεγάλη ζωή σπαταλώντας αλόγιστα την αμύθητη περιουσία που είχε βρει από τους προγόνους της, πικραίνοντας αφάνταστα την προγιαγιά της.
Και όταν η γιαγιά «έκλεισε» τα μάτια της και η Ελλάδα ορφάνεψε για μια ακόμα φορά, τα λόγια και οι υποψίες της, δεν άργησαν να πάρουν σάρκα και οστά!
Επιρρεπής η Ελλάδα στις αδυναμίες του χθες, απεγνωσμένα προσπαθούσε να πιαστεί από κάπου, πιστεύοντας ότι έτσι θα μπορούσε να ζήσει τη μποέμικη ζωή που λάτρευε και που για κανένα λόγο, δεν ήθελε να αποχωριστεί…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου, ΕΔΩ
