Η πολυτάραχη ζωή του Μήτσου Παπανικολάου (1900-1943) – Τα μοιραία πάθη του – Πλήρης εργογραφία – Αποσπάσματα από άγνωστα ως σήμερα έργα του – Η επαιτεία στους δρόμους της Αθήνας και το τραγικό του τέλος στο ψυχιατρείο.
Στις 6/2/2022 είχαμε γράψει στο protothema.gr ένα άρθρο με τίτλο: «Λαπαθιώτης- Παπανικολάου – Μυλωνογιάννης – Φιλύρας: τρεις συν ένας Έλληνες «καταραμένοι ποιητές». Ανάμεσα στους ποιητές αυτούς ήταν και ο Δημήτριος, γνωστότερος ως Μήτσος Παπανικολάου (1900-1943).
Η κυκλοφορία από τις εκδόσεις «όγδοο» του βιβλίου «ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ποιητικά έργα και Αθησαύριστα Πεζά – ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ», με εισαγωγή, επιμέλεια και σημειώσεις του Μιχάλη Χ. Ρέμπα τον Φεβρουάριο του 2023 στο οποίο περιέχονται άγνωστες λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο του καθώς και ανέκδοτα, ως σήμερα, πεζά του, μας δίνει την αφορμή να ασχοληθούμε εκτενώς με τον Μήτσο Παπανικολάου, έναν από τους ποιητές του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα με σημαντικό ,αν και μικρό σε όγκο έργο.
Ποιος ήταν ο Μήτσος Παπανικολάου
Ο Μήτσος Παπανικολάου γεννήθηκε στην Ύδρα το 1900. Η οικογένειά του ταξίδεψε όταν αυτός ήταν παιδί στην Τύνιδα, τη Μάλτα, τη Νότια Ιταλία και την Τριπολίτιδα (της Λιβύης) και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Το 1907, σε ηλικία μόλις επτά ετών έγραψε το πρώτο του ποίημα με θέμα τον θάνατο του Αθανάσιου Διάκου πάνω στο εξώφυλλο του πρώτου βιβλίου που διάβασε και είχε τίτλο «Παύλος και Βιργινία».
Το 1916 ξεκινά τη συνεργασία του με το περιοδικό «Διάπλασις των Παίδων» όπου με το ψευδώνυμο «Νικητής της Αύριον» δημοσιεύει το πρώτο ποίημά του με τίτλο «Θύελλα». Παράλληλα, αρχίζει συνεργασία και με το περιοδικό «Οικογένεια» με το ψευδώνυμο «Ευπαλίνος». Το 1917 αποφοιτά από το Γυμνάσιο Πειραιά και γράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1918 ως το 1920 συνεργάζεται με τα περιοδικά «Βωμός», «Μούσα» και «Νουμάς» ως Δημήτρης Παπανικολάου.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
