Πελοπόννησος, δεύτερο μισό 19ου αι. και μία οικογενειακή ιστορία συνδέει την αμπελουργία με το σινεμά.
Οι αμπελουργοί της ευλογημένης ελληνικής γης συντηρούν τις οικογένειές τους εξάγοντας το σύνολο της ετήσιας παραγωγής τους σε Ευρώπη και Ασία. Έχοντας καλύψει το κενό της Γαλλίας, της οποίας οι αντίστοιχες καλλιέργειες έχουν υποστεί τρομακτική ζημιά από τη φυλλοξήρα. Αυτή την εποχή η σταφίδα του Μοριά -φρέσκια και αποξηραμένη- είναι βασικό εξαγώγιμο προϊόν.
Περισσότεροι από 150.000 τόνοι ελληνικού προϊόντος καταναλώνονται κάθε χρόνο στα τραπέζια του κόσμου. Είναι χρυσή εποχή για την ελληνική γεωργία, αλλά δεν θα κρατήσει πολύ.
Στη δεκαετία 1870-80, οι Γάλλοι, με τη βοήθεια της κυβέρνησής τους, φυτεύουν υγιή αμπέλια και σε λίγα χρόνια παίρνουν πίσω το μερίδιο της αγοράς (κυρίως Ρωσία και Βρετανία), που είχε κερδίσει με την απουσία τους η Ελλάδα. Επιπλέον, η Γαλλία, που έως πρότινος αγόραζε τη μισή ελληνική παραγωγή τροφοδοτώντας τους καλούς πελάτες της, προκειμένου να μην τους χάσει, περιορίζει την εισαγωγή του προϊόντος από την Ελλάδα. Οι Έλληνες αγρότες, που αντικατέστησαν τις ελιές με αμπέλια, φτάνουν στο χείλος της καταστροφής. Σε ένα γενικότερο κλίμα ζόφου στον έως πρότινος λαμπρό ορίζοντα του πρωτογενούς τομέα, οι αγρότες δοκιμάζονται σκληρά, ενώ δυνατούς κλυδωνισμούς δέχονται και οι κτηνοτρόφοι. Οι άνθρωποι που κατά κανόνα ζουν από τη γη βλέπουν τις οικογένειές τους να πεινούν. Η Ελλάδα δεν έχει συνέλθει ακόμα από τους αιώνες της σκλαβιάς της και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι είναι ante portas. Οι επιλογές για τους ταλαιπωρημένους κατοίκους της χώρας δεν είναι πολλές. Μετανάστευση. Σε τόπους, όπου υπάρχει ψωμί και μέλλον. Οι ΗΠΑ είναι πάντα ένας ελκυστικός προορισμός.
Τα αμπέλια της οικογένειας Σκούρα
Το Σκουροχώρι είναι ένα χωριό στους πρόποδες ενός χαμηλού λόφου στην περιφέρεια του Πύργου Ηλείας. Όταν πιάνει Γαρμπής, δροσίζεται από το Ιόνιο. Στα τέλη του 19ου αι. το μισό χωριό καλλιεργεί τη γη και τ΄ άλλο μισό βόσκει ζωντανά. Οι Σκουραίοι είναι μια 12μελής οικογένεια που δύσκολα τα φέρνει πέρα. Ο πατέρας, βοσκός, συντηρεί με κόπο τα 10 παιδιά του. Από μικρά παίρνει τα αγόρια του στη βοσκή, να μάθουν την τέχνη…
Στην εφηβεία τους, ο Κάρολος, ο Σπύρος και ο Γιώργης αναλαμβάνουν να βόσκουν τα λίγα πρόβατα και τα γίδια της οικογένειας. Μόλις πάνω από τη χώρα μαζεύονται τα μαύρα σύννεφα της πείνας κι ενός πολέμου που πλησιάζει απειλητικός, τα τρία αδέρφια αποφασίζουν να ξενιτευτούν.
Το 1910 ο Κάρολος είναι ήδη 21, ο Σπύρος 17 και ο Γιώργης 14 χρόνων, όταν φορτώνονται στο κατάστρωμα ενός υπερωκεάνιου με προορισμό την Αμερική. Αυτό είναι το πρώτο κύμα μετανάστευσης και είναι μεγάλο. Οι Έλληνες που αναζητούν την τύχη τους μακριά από τη φτωχή Ελλάδα είναι πολλοί (σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, μόνο τη δεκαετία 1901-1910, 167.519 άνθρωποι -95% άνδρες- έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα για τις ΗΠΑ).
Διαβάστε τη συνέχεια
https://www.iefimerida.gr/stories/skoyras-apo-ileia-stin-20th-century-fox