Ήταν μια επιθυμία που κρατούσε χρόνια και φέτος με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου της Καλλιόπης Γραμμένου, πήραμε την απόφαση να τους επισκεφτούμε…
Ξεκινήσαμε λίγο μετά τις δέκα το πρωί από τον Πλάτανο Ηλείας και παίρνοντας το δρόμο προς Τρίπολη, δεν αργήσαμε να φτάσουμε στη διασταύρωση που οδηγούσε στο Λάλα.
Ο δρόμος ανηφορικός και το θέαμα αποκαρδιωτικό, καθώς το περσινό πέρασμα της φωτιάς από την περιοχή, ήταν καταστροφικό.
Μερικά λεπτά της ώρας ήταν αρκετά για να φτάσουμε στο Λάλα και από εκεί στο δρόμο που οδηγούσε στο χωρίο της Νεμούτας.
Ανάψαμε ένα κερί στο εκκλησάκι της Αγίας Μαύρας, καθιερωμένη στάση όταν η επίσκεψη στο χωρίο γινόταν μέσω του «111» και συνεχίσαμε το δρόμο μας, με το θέαμα της καταστροφής να μας συνοδεύει.
Το «παρήγορο» σ’ αυτή τη διαδρομή, η εμφάνιση μιας μικρής χελώνας στη μέση της ασφάλτου και ένα γλυκό χαμόγελο απ’ όλους μας, γνωρίζοντας πολύ καλά το συμβολισμό της χελώνας…
Επόμενος σταθμός ένα «μπακάλικο» στο χωρίο για να προμηθευτούμε νερό και μερικές χρήσιμες πληροφορίες: δεν υπάρχει πινακίδα που να σε πληροφορεί για το πώς θα πας στους καταρράκτες, η «Πολιτεία» έχει δείξει πλήρη αδιαφορία γι’ αυτόν τον φυσικό πλούτο (ο δρόμος είναι απαράδεκτος και θέλει μεγάλη προσοχή στην οδήγηση), η επίσκεψη γίνεται από την Ανατολική έξοδο του χωριού και η αναχώρηση από την άλλη πλευρά, μέσω μιας σιδερένιας γέφυρας, που σε οδηγεί στο νομό Αρκαδίας.
Με μεγάλη προσοχή κατεβήκαμε τον «δρόμο», τραβήξαμε όσες φωτογραφίες μπορέσαμε σε κανά δυο πλατώματα που βρήκαμε, δύσκολα τα βγάζουν πέρα οι οδηγοί, αν συναντηθούν δυο οχήματα και συναντώντας μερικούς «πεζοπόρους» πληροφορηθήκαμε το που ακριβώς βρίσκονται οι καταρράκτες.
Παρκάραμε το αυτοκίνητο στα όρια των νομών Ηλείας – Αρκαδίας πριν το χωριό Ελαία και ακολουθώντας το μονοπάτι Μ3, ξεκινήσαμε την πεζοπορία…
...ακολουθώντας τ’ αχνάρια του μυθικού Ηρακλή, όταν κάποτε, σύμφωνα με την μυθολογία πραγματοποίησε τον άθλο του με τον Ερυμάνθιο Κάπρο…
...και δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο φαράγγι του Ερύμανθου ποταμού που οδηγεί στους καταρράκτες.
Ένα μαγικό τοπίο απλώθηκε μπροστά μας και εμείς, το μόνο που κάναμε ήταν να υποκλιθούμε στη μαγεία της φύσης…
Εκεί συναντήσαμε και άλλους επισκέπτες, δεν αφήσαμε φυσικά ασχολίαστο όλοι μας, το γεγονός της απαξίωσης του κράτους για την περιοχή… και μάθαμε για την ύπαρξη και άλλων καταρρακτών, σε διαφορετικά σημεία της περιοχής, σε απόσταση αναπνοής.
Η Καλλιόπη φωτογράφησε το βιβλίο της μέσα στο φαράγγι, δηλώνοντας ευτυχισμένη γι’ αυτή μας την επίσκεψη…
Και καθώς η ώρα περνούσε, αφήσαμε πίσω μας αυτό το μοναδικό τοπίο και κατευθυνθήκαμε προς το χωρίο, περνώντας τη σιδερένια γέφυρα… και πατώντας το πόδι μας πλέον στο νομό Αρκαδίας.
Όπως ήταν φυσικό, κάναμε το μπάνιο μας στο ποτάμι, μια απίστευτη εμπειρία για όλους μας και «πεινασμένοι» πλέον, καθίσαμε στο ταβερνάκι που υπήρχε εκεί, για να γευτούμε τα καλούδια του.
Εκεί μάθαμε το τι βίωσαν τη χρονιά της περσινής φωτιάς, μα και παλαιότερων, πληροφορηθήκαμε για τη δράση δυο ανθρώπων που προσπαθούν να γνωστοποιήσουν την ύπαρξη του μαγικού τους τόπου σε όλο και περισσότερο κόσμο και φεύγοντας τους υποσχεθήκαμε, πως όλοι θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε αυτόν τον «παράδεισο».
Ο δρόμος της επιστροφής, ήταν ένας άγριος χωματόδρομος με την εικόνα της καταστροφής να μας συνοδεύει… μέχρι που φτάσαμε στο «σταυροδρόμι» κι από εκεί στη άλλη γέφυρα που μας οδηγούσε και πάλι στο νομό Ηλείας.
Ένα μαγικό ταξίδι, είχε προστεθεί στις αποσκευές μας και ευτυχισμένοι αναζητήσαμε τον επόμενο σταθμό, δίχως να ξεχνάμε πως οφείλουμε να σας πληροφορήσουμε για τη «δράση» αυτών που προσπαθούν να προβάλουν τους καταρράχτες.
«Πρόσφατα δημιούργησαν και σελίδα στο facebook για την προβολή με τίτλο "Καταρράκτες Νεμούτας - Φαράγγι Ερυμάνθου". Ο λόγος για τους Νίκο Σιάκκουλη & Παναγιώτη Παπαηλιού. Τηλ. επικοινωνίας 6978400540»
Έτσι, όταν σας δοθεί η ευκαιρία, επισκεφτείτε αυτή τη μαγική τοποθεσία και νιώστε για μια ακόμα φορά το μεγαλείο αυτής της χώρας, που λέγεται Ελλάδα.
Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, να αγαπάμε και να νοιαζόμαστε για τον τόπο μας και την ιστορία του, κάνοντας ευτυχισμένες τις επόμενες γενιές που ακολουθούν…
Παύλος Ανδριάς
