Κουβέντα στην «αυλή»… με την συγγραφέα Φλώρα Τζελέπη, με αφορμή την έκδοση του νέου της βιβλίου «Μυστικά στην άνυδρη γη», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αποστακτήριο
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Είναι αλήθεια πως είχα την τύχη να ζήσω τόσα όμορφα και ευτυχισμένα παιδικά χρόνια που όχι μόνο με συντροφεύουν οι υπέροχες αναμνήσεις τους αλλά και ενισχύουν την ευαισθησία μου σε ό,τι αφορά τα παιδιά. Περισσότερο όμως από την ανεμελιά, τη φωτεινότητα και τη χαρά των χρόνων αυτών μού λείπουν τα αγαπημένα πρόσωπα της περιόδου αυτής, γονείς, γιαγιά, νονοί και θείοι που η στάση ζωής, το παράδειγμα και τα λόγια τους διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου και καθόρισαν στη συνέχεια την πορεία μου σαν ενήλικη. Αγαπημένος μου ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών ήταν το μικρό αγνό παιδάκι που δεν φοβήθηκε στην παρέλαση να φωνάξει με θάρρος και ειλικρίνεια «ο βασιλιάς είναι γυμνός» κάνοντας όλους τους μεγαλύτερους να ντραπούν για τη δειλία και την υποκρισία τους.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Φυσικά. Όπως εξάλλου οι περισσότεροι ήρωες των βιβλίων κουβαλούν ένα πολύτιμο κομμάτι του εαυτού των συγγραφέων, προδίδοντας συνειδητά ή μη, μικρά ή μεγάλα μυστικά τους, επιθυμίες, απωθημένα, ελπίδες και όνειρα ή ακόμη ταυτίζονται μαζί τους. Κι εγώ, μέσω αυτών των ηρώων, εκφράζω πολλές από τις αλήθειες μου, τις θεωρίες και τη φιλοσοφία ζωής που πρεσβεύω, τις αγωνίες και τις αμφιβολίες μου, τον θυμό ή την αγανάκτηση για τα άσχημα που συμβαίνουν ελπίζοντας πάντα σε κάτι καλύτερο, σ’ έναν κόσμο πιο δίκαιο και σωστό. Διαπιστώνοντας ότι, όσο βαθύτερα ψάχνω μέσα μου και μοιράζομαι μυστικά κομμάτια του εαυτού μου, μέσω κάποιου ήρωα των βιβλίων μου, τόσο περισσότερο ελευθερώνομαι, βελτιώνομαι και μαθαίνω.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου μου «Μυστικά στην άνυδρη γη» των Εκδόσεων Αποστακτήριο, στάθηκε ο τραγικά αυξανόμενος αριθμός των φρικιαστικών γυναικοκτονιών, βιασμών και κακοποιήσεων, ακόμη και βιασμών παιδιών, από συγγενικά και μη πρόσωπα, σε κάθε κοινωνικό επίπεδο, που μας συγκλονίζουν με τη συχνότητα και την ένταση που εκδηλώνονται, συνθέτοντας την εικόνα της αποσύνθεσης της κοινωνίας μας. Το πώς θα μπορούσα κι εγώ, μέσω μιας μυθοπλασίας που δεν είναι άλλη από την πραγματικότητα που ίσως αρνιόμαστε να παραδεχτούμε, να ευαισθητοποιήσω, να προβληματίσω και να ενεργοποιήσω τους αναγνώστες. Κακοποιήσεις, εγκλήματα, βιασμοί, φόνοι, ομοφοβία, προβλήματα, δυστυχώς, διαχρονικά που στο παρελθόν έκρυβε ανερυθρίαστα κάτω από ένα πέπλο σιωπής, ενοχής και ατιμωρησίας η υποκριτικά «ηθική» κοινωνίας, αδιαφορώντας για τις κατεστραμμένες ζωές και τις ολέθριες συνέπειες, που στις μέρες μας, ευτυχώς, έστω και με διστακτικά βήματα, καταγγέλλονται από τα τραγικά θύματα, έρχονται πλέον στο φως και οδηγούνται στη δικαιοσύνη.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Δεν σας κρύβω πως τελειώνοντας το βιβλίο μου ένιωσα μια μεγάλη συγκίνηση και χαρά! Περηφάνεια και ολοκλήρωση για την πραγματοποίηση του ανομολόγητου ονείρου που κουβαλούσα με πείσμα και πίστη από παιδί, να γράψω, να γράψω, να γράψω! Γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή, όποια καριέρα κι αν ακολουθούσα και με όποια επιτυχία, ετούτο το όνειρο θα το πραγματοποιούσα! Κατακλυσμός σκέψεων και συναισθημάτων με τη «γέννηση» του δεύτερου αυτού παιδιού μου, αλλά συγχρόνως και αγωνίας για την πορεία και την υποδοχή του από τους αναγνώστες. Σε έναν κόσμο υπέροχο, που ελάχιστα γνώριζα, έργο όμως αγάπης και κατάθεσης ψυχής που, ξεπερνώντας τις προσδοκίες μου και με την εξαιρετική δουλειά των Εκδόσεων Αποστακτήριο, με αποζημίωσε, εξαντλήθηκε και επανεκδόθηκε από τον πρώτο κιόλας μήνα και συνεχίζει να κυκλοφορεί με επιτυχία.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο;
Πολύ κακή, δυστυχώς, με ευθύνη της πολιτείας και όλων μας – και γονέων και διδασκάλων… Μεγάλη συζήτηση που δεν κάνουμε και που πρέπει να γίνει για το καλό των παιδιών μας…
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στον χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Νομίζω πως είναι η δοτικότητα, μια έμφυτη καλοσύνη που πλήρωσα κάποιες φορές… Αλλά βάσει αυτού που πιστεύω –ότι ο άνθρωπος γεννιέται, δεν γίνεται– και να ήθελα (που δεν θέλω…) δεν το αλλάζω! Το βασικό μου ελάττωμα; Έχω πολλά!!! Με πρώτο και καλύτερο την… υπερευαισθησία που με διακρίνει για όσα συμβαίνουν γύρω μου, στους δικούς μου, σ΄ αυτούς που αγαπώ, σ’ εμένα, στην κοινωνία… Υπερευαισθησία που κάνει εκείνους που την εισπράττουν να διαμαρτύρονται αλλά, νομίζω, και… να με αγαπούν περισσότερο!
Τη μοίρα μας την ορίζουμε ή μας συναντά αυτή στο διάβα της ζωής μας;
Και βέβαια την ορίζουμε. Μπορεί απ’ τη γέννηση έως τον θάνατο – και επειδή μας βολεύει – την αλυσίδα των γεγονότων που μας σημαδεύουν να τη χρεώνουμε πότε στη μοίρα, το πεπρωμένο, την Ειμαρμένη, ενίοτε στο Θεό… Έχοντας όμως ελεύθερη σκέψη και βούληση και κυρίως επιλογή, στο χέρι μας είναι να βρούμε τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε, να διαλέξουμε αν θα γίνουμε έρμαια ή κυρίαρχοι της ζωής μας.
Η αισιοδοξία υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Θα απαντήσω με μια ερώτηση! Τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς αισιοδοξία, χωρίς την ελπίδα για κάτι καλύτερο, ομορφότερο, φωτεινότερο; Ναι, υπάρχει πολύ αισιοδοξία στη ζωή μου! Με όλους τους τρόπους και κόντρα στις δυσκολίες, απαραίτητη και σημαντική όπως το οξυγόνο!
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Εκτός από όσα αφορούν στην οικογένειά, περιλαμβάνει το διάβασμα και την πληροφόρηση για τα πάντα! Με ό,τι πλουτίζει και διευρύνει τις γνώσεις μου, λύνει τις ασταμάτητες απορίες μου, με βασική μου προτεραιότητα την ιστορία. Μα πάνω απ’ όλα περιλαμβάνει το γράψιμο, την απόλυτη ευτυχία να χάνομαι πλάθοντας παθιασμένα τις ιστορίες μου. Ήρωες με προτερήματα κι ελαττώματα, με πάθη και διλήμματα, περιγράφοντας τις αγωνίες, τους φόβους, τις προσδοκίες και τις χαρές τους. Οδηγώντας τους πότε στη λύτρωση και πότε στην τιμωρία, όπως στο τρίτο μου μυθιστόρημα που πρόσφατα έγραψα και διορθώνω…
Έχετε κάποιο γούρι;
Και βέβαια! Το καλύτερο! Τα παιδιά μου! Την καλημέρα και το χαμόγελο που ανταλλάσσουμε το πρωί!
Η εξουσία, πιστεύεται φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Τέχνες σημαίνει Πολιτισμός. Δυστυχώς, κατά κύριο λόγο –και εκτός από ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις– η εξουσία ιστορικά αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει τις τέχνες με αδικαιολόγητο φόβο και επιφύλαξη. Και δεν αναφέρομαι σε απολυταρχικά καθεστώτα που αναμφισβήτητα τις φιμώνει αλλά σε ‘’σύγχρονα’’ που με λύπη παρατηρώ την έλλειψη στήριξης και ώθησης που τους αξίζει. Στερώντας, δυστυχώς, τους λαούς τους από τον ανεκτίμητο πλούτο και την ομορφιά τους στον μπερδεμένο και εύθραυστο κόσμο μας που επικίνδυνες ασημαντότητες υποσκελίζουν τις μεγάλες αξίες και τα ισχυρά πρότυπα.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιον νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Αν προλάβαινα, θα έφερνα τα πάνω κάτω στους νόμους που ισχύουν για να μην ισχύουν… Στα λίγα όμως λεπτά θα επέλεγα την πλήρη, απόλυτη κι αμετάκλητη εφαρμογή του νόμου Ισόβια σε ‘’ΙΣΟΒΙΑ’’ για τους πάσης φύσεως βιαστές και δολοφόνους. Χωρίς άδειες, χάρες, μειώσεις ποινών, βραχιολάκια, εξαιρέσεις, ψυχαναλύσεις, δικαιολογίες κλπ. Το ίδιο και στις υπόλοιπες ποινές.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να βάζει στόχους και να παλεύει! Να έχει όνειρα, πίστη και θέληση, ακλόνητη βεβαιότητα ότι θα καταφέρει. Με άπειρα παραδείγματα για να του το αποδείξω…
Για τον aylogyros news και τον Παύλο Ανδριά
