Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος: «Το Θέατρο πρέπει να λέει την αλήθεια, και να στέκεται στο ύψος των κοινωνικών περιστάσεων»

Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος: «Το Θέατρο πρέπει να λέει την αλήθεια, και να στέκεται στο ύψος των κοινωνικών περιστάσεων»

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ 15

«Κουβέντα στην αυλή…» με τον Σκηνοθέτη – Ηθοποιό Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο, με αφορμή την παράσταση «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής» στο θέατρο «Τζένη Καρέζη»

 

Έμειναν λίγες ημέρες για τη στιγμή που θα ανεβάσετε στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» την παράσταση, «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής». Μιλήστε  μας λίγο γι’ αυτή την παράσταση και πείτε μας το λόγο που την επιλέξατε.

Το «θέατρο ΣΥΝ ΚΑΤΙ»  είναι το θεατρικό σχήμα που έχουμε εδώ και πολλά χρόνια (από το 2008) με τον συνάδελφο και φίλο Κωστή Σαββιδάκη, με την στενή συνεργασία της Άννυς Ζερβού (ηθοποιός-σκηνοθέτης), της Ματίνας Μόσχοβη (ποιήτρια, ηθοποιός, καθηγήτρια Δραματολογίας και καθηγήτρια Λογοτεχνίας μέχρι πρότινος στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο), και την βοήθεια του Κώστα Μπώκου (ηχολήπτης – έχει την ευθύνη του ήχου)… Επιλέγουμε και προσπαθούμε, τα τελευταία χρόνια, να κάνουμε «Θέατρο του Λόγου», που είναι ένα είδος «πολιτικού θεάτρου» (με την ευρύτερη έννοια του όρου) – ένα θέατρο, όπου «οι ιδέες να είναι τα βασικά πρόσωπα»! Η ιδέα να ανεβάσουμε τον ΜΕΓΑ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗ ήταν της Ματίνας. Όταν διάβασα, λοιπόν,  κι εγώ για πρώτη φορά αυτό το κείμενο ήταν για μένα μια… αποκάλυψη! Κεραυνός εν αιθρία! Κατάλαβα αμέσως ότι αυτό το κείμενο του Φιοντόρ Ντοστογιέβσκυ μας προσφέρει το «αντικλείδι» ώστε να μπορέσουμε να εξηγήσουμε και να κατανοήσουμε τα παράλογα… (και) του καιρού μας! Εξηγεί, μ’ έναν απίστευτα ξεκάθαρο τρόπο, όλα αυτά που ζούμε σήμερα. Ευφυές κείμενο. Εμβληματικό! Προφητικό! Φιλοσοφικό, και άκρως πολιτικό! Λέει… αλήθειες! Και επειδή το Θέατρο πρέπει να λέει την αλήθεια, και να στέκεται στο ύψος των κοινωνικών περιστάσεων, ένιωσα πως ΠΡΕΠΕΙ να το κάνω, νιώσαμε  όλοι εμείς δηλαδή που είμαστε στο θεατρικό σχήμα «θέατρο ΣΥΝ ΚΑΤΙ», πως οφείλουμε  να το ανεβάσουμε… κι έτσι ξεκινήσαμε τις παραστάσεις του, πριν από δέκα χρόνια ακριβώς! Τώρα, το ανεβάζουμε και πάλι, στο θέατρο ΚΑΡΕΖΗ, και ελπίζουμε να φανερώσουμε κι εμείς στους θεατές, με τον τρόπο της παράστασης, αυτό… το «αντικλείδι».

 

Ο ρόλος του σκηνοθέτη, πολλές φορές ταυτίζετε με την «πρωτοτυπία» και την διαφορετική ματιά. Συμφωνείτε μ’ αυτή την άποψη;

Όχι, δεν συμφωνώ… Αυτό το κυνήγι της φόρμας και  της πρωτοτυπίας νομίζω πως εν τέλει ήταν μεν υπέρ του θεάματος, αλλά εις βάρος τού θεάτρου! Είμαι, ξέρετε, από αυτούς που πιστεύουν ακόμα πως το έργο είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας του θεάτρου! Πως ο συγγραφέας είναι ο κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς δημιουργός. Πως αυτός έχει και θέλει να πει κάτι στους θεατές. Και πως (άρα) όλη η διαδικασία του θεάτρου αυτόν υπηρετεί, τον συγγραφέα. Άρα, η σκηνοθετική και σκηνογραφική επιλογή θα προτιμούσα να είναι τέτοια (ειδικά στον καιρό μας δε, τόσο λιτή και τόσο διακριτική)  ώστε τίποτα από την όψη, από την μορφή της παράστασης, να μην αποσπά την προσοχή τού θεατή από απ’ το περιεχόμενο, από το κείμενο του συγγραφέα! Η γνωστή, ξέρετε, αντιπαράθεση: «φόρμα ή περιεχόμενο»;… Τα τελευταία χρόνια το σύγχρονο (;) θέατρο αποδομώντας τα πάντα μοιάζει να υπηρετεί, αποκλειστικά σχεδόν θα ‘λεγε κανείς, την φόρμα. Αποδομώντας και διαλύοντας το περιεχόμενο… Μα, απ’ την άλλη, κάτι τέτοιο δεν συντελείται ευρύτερα και στην κοινωνία μας;… Τα πάντα δεν φαίνεται να διαλύονται; Μήπως απλώς λειτουργεί ως καθρέφτης το σημερινό θέατρο; Ή μήπως καθρεφτίζοντας συμβάλλει, άθελά του ίσως, στην σύγχυση και στην διάλυση, υπηρετώντας (σκοτεινά) σχέδια άλλων;… Τι να πω, δεν ξέρω… Τα σκέφτομαι… Πάντως, στην δική μας παράσταση για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η ιδεολογική και αισθητική βάση, του δικού μας εγχειρήματός μας ήταν το «Μανιφέστο για ένα νέο θέατρο – θέατρο του Λόγου» του Π. Π. Παζολίνι. Η απόλυτη λιτότητα! Ο θρίαμβος… του λόγου!

 

Έχετε κάνει μέχρι τώρα μια πλούσια διαδρομή γεμάτη επιτυχίες και δίκαια ανήκετε στους «δημιουργούς» που ο κόσμος χαίρεται να παρακολουθεί τις «δράσεις» τους. Ας πάμε όμως μερικά χρόνια πίσω, αν μου το επιτρέπετε για να σας ρωτήσω, ποιος ήταν αυτός που σας μύησε στο χώρο του θεάματος και ποια ήταν τα πρώτα σας ερεθίσματα;

Με αυτά που σας έλεγα προηγουμένως, αντιλαμβάνεστε πως, χαχαχα, δεν από-δέχομαι τον όρο «δημιουργός». Δεν είμαι δημιουργός… - δημιουργός είναι ο συγγραφέας. Εγώ είμαι «μεσάζων» - διαμεσολαβώ για να μεταφερθεί ένα κάποιο μήνυμα… Χαίρομαι πάντως εάν όντως ο κόσμος χαίρεται να παρακολουθεί τις «δράσεις» μου-μας… Όσο για το άλλο… Θαρρώ πως μας «μυεί» η ίδια η ζωή. Αν και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τις υπόγειες διαδρομές και τα σχέδια της ζωής (η  οποία, παρεμπιπτόντως, αναγνωρίζουμε πως είναι η μεγαλυτέρα «σκηνοθέτρα» όλων μας!) εντούτοις… θα έλεγα ότι η παιδική ηλικία, οι γονείς και η γενικότερη συνθήκη των παιδικών χρόνων «προς-δι-ορίζουν» κάπως την διαδρομή του κάθε ηθοποιού. Έζησα ευτυχισμένα αλλά και πάρα πάρα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Ήμουν το δευτερότοκο παιδί ενός πολύ δυστυχισμένου αλλά συνάμα και πάρα πολύ αγαπημένου γάμου, όπου η καθημερινότητά μας ήταν ένα συνεχές «θέατρο» με προτίμηση στα δράματα και στις τραγωδίες! Σε αυτό το θέατρο ο πατέρας θα μπορούσε να ήταν (με όρους θεάτρου) ο συγγραφέας και ο θιασάρχης και η μητέρα ήταν σίγουρα η θεατρίνα και πρωταγωνίστριά του! Παραγωγός –στο ορατό πεδίο – η φτώχεια και… ο καπιταλισμός! Όπως αντιλαμβάνεστε, ήταν η ιδανική συνθήκη για να «γεννηθεί» ένας… ηθοποιός!

 

Panorama

 

Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;

Χίλια δυο… Αλλά, ας περιοριστούμε στα δυο, τα αναγκαία και τα θεμελιώδη: καλό κείμενο  και καλό ηθοποιό!

 

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής,  ποια αρχαία τραγωδία ή ποια παράσταση θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;

Εάν εννοείται κάποια παράσταση από αυτές που τώρα παίζονται, θα αποφύγω, για ευνόητους λόγους, να προτείνω κάποια. Θα απαντήσω, όμως, λίγο πιο γενικά… Θα πρότεινα, λοιπόν,  μια παράσταση που να έχει «ελληνική ταυτότητα». Εάν και εφόσον, βεβαίως,  δεχτούμε πως υπάρχει «ιθαγένεια στην υποκριτική» - είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως, ναι, υπάρχει! Δύσκολο, όμως, να βρεθεί πια μια τέτοια παράσταση, μετά από τον πολιτιστικό και πολιτισμικό οδοστρωτήρα που μας έχει επιβληθεί. Και επειδή στην φόρμα δύσκολο να βρούμε κάτι τι το ελληνικό, θα πρότεινα για ασφάλεια την «σκηνική ανάγνωση» μια τραγωδίας, που τουλάχιστον το περιεχόμενό της ξέρουμε ότι εγγυάται ελληνικότητα και ελληνισμό! Θα πρότεινα, λοιπόν, ευχαρίστως τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΕΣΜΩΤΗ, με την προϋπόθεση πως η μετάφραση-απόδοση θα μας βοηθούσε να ακούσουμε τι ΑΚΡΙΒΩΣ μάς λέει ο Προμηθέας…

 

Υπάρχει κάποιος θεατρικός συγγραφέας που σας έχει επηρεάσει με τον τρόπο σκέψης και τη γραφή του;

Πολλοί… Μου αρέσει ιδιαιτέρως ο Λουΐτζι Πιραντέλλο… 

 

Ποιο έργο θα θέλατε κάποια στιγμή να σκηνοθετήσετε, που πιθανόν αυτή τη στιγμή, αστάθμητοι παράγοντες δεν σας το επιτρέπουν να το κάνετε;

Το «όνειρό» μου θα ήταν… μια κάποια τραγωδία… Αλλά, ξέρω πως αυτό δεν θα πραγματοποιηθεί… Δεν «συνάδω», απ’ ό,τι φαίνεται,  με τα πρόσωπα, τα πράγματα και τις καταστάσεις του σημερινού θεατρικού χώρου... Δεν «ομοιοκαταληκτώ» (που θα έλεγε και ο ποιητής) με την εποχή μου… Ευτυχώς, δεν περιμένω πια κάτι… Κι ούτε θα αιτηθώ κάτι από κάποιο κρατικό θέατρο. Δεν το έχω κάνει και ποτέ μου. Ξέρουμε πια καλά πως «κινούνται» τα πράγματα… Οι παράγοντες δεν είναι «αστάθμητοι». Αν δεν συμβάλλεις συνειδητά στην ΣΥΓΧΥΣΗ… δεν γίνεσαι αποδεκτός.

 

Θέατρο, σινεμά, σενάριο, πρόβες, παραστάσεις. Είναι τρόπος ζωής ή ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας;

Όλα αυτά είναι σίγουρα η εθνική λεωφόρος της δημιουργικότητάς μου… - όχι, όμως, και όλη μου η ζωή. Πάντως, από απλή καλλιτεχνική έκφραση προσδοκώ να γίνουν… όχι «δημιουργία», για τους λόγους που σας ανέφερα… αλλά… πολιτική πράξη – και γίνονται, εάν και όταν (κατά την γνώμη μου) αυτά συνδέονται με τα κοινά, με την Πολιτεία.

 

Card 01

 

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Πολλά και διάφορα ανά καιρούς… Τα τελευταία χρόνια, το αγαπημένο μου, είναι ένα μικρό και ταπεινό «διαβασμένο» κομποσκοίνι που μου δώρισε ένας ιερέας, κι ένα κάτι… που μου χάρισε ο  πρώτος μου πνευματικός (δεν είναι πια ανάμεσά μας) το οποίο φορώ πάντα όταν κυκλοφορώ, για να, χαχαχα… «οπλοφορώ»!

 

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Απ’ ό,τι μου λένε, χαχαχα, το: «όλα… καλά» – ως ευχή, μάλλον! Την λέω αμέτρητες φορές καθημερινώς, σε όλη μου την ζωή, χωρίς δε να το συνειδητοποιώ – αν και την εννοώ απολύτως. Εννοείται πως την λέω πολλά χρόνια πριν γίνει σουξέ από  τον γνωστό αοιδό. Θα μπορούσα  να του είχα ζητήσει μέχρι και, χαχαχα, πνευματικά δικαιώματα.

 

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Να μάθει καλά, πολύ καλά, ελληνικά, την Ελληνική Γλώσσα! Γιατί, σ’ αυτήν καθαυτήν την Ελληνική Γλώσσα θαρρώ πως κρύβονται όλες οι απαντήσεις. Με πνευματικό οδηγό την Ελληνική Γλώσσα, ελπίζω και εύχομαι το κάθε παιδί να καταλάβει σχετικά εγκαίρως ότι η Γή (ίσως) είναι… απλώς και μόνον… ένας… εφαλτήρας!

 

Panorama

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1983). Σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας. Υποκριτική με τον καθηγητή του Actor's Studio J. Walter, χορό με την Κέυ Χόλντεν και φωνητική στο Ωδείο Αθηνών με την Ηρώ Πάλλη, και στο Εθνικό Ωδείο με την Καίτη Παπαλεξοπούλου. Είναι ιδρυτικό μέλος του θεατρικού σχήματος «θέατρο "ΣΥΝ ΚΑΤΙ" - σύνολο τέχνης».

Σπουδάζει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ και ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Διδάσκει ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ από το 1996.

Τελευταίες δουλειές του είναι οι εξής:

«Πλάτωνος Απολογία Σωκράτους» (σκηνοθεσία και ερμηνεία),
«Μετά τη Βάρκιζα» (σκηνοθεσία) και «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής»
(σκηνοθεσία και ερμηνεία).

ΩΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Πρωταγωνίστησε σε έργα κυρίως ρεπερτορίου και συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους σκηνοθέτες.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Η επικίνδυνη στροφή ( Τ. Πρίσλευ ) - Δίχως να ξέρεις πως (Λ. Πιραντέλλο) - Ανθισμένες μανόλιες (Ρ. Χαρλινγκ ) - Σε στενό οικογενειακό κύκλο ( Γ. Ρεζά ) - Χαμάμ γυναικών ( Ν. Ντάν ) - Η σχέση σας. προωθείται ( Ζ. Βάλβη ) - Σωτηρία με λένε ( Σ. Αδαμίδου) - Το Αλφαβητάρι των άστρων (μουσική παράσταση) - Ρίττερ, Ντένε, Φός ( Τ. Μπέρνχαρντ ) - Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών ( Ορέστης- Επιστροφή της Ιφιγένειας – Γ. Ρίτσου ) - Η πιο δυνατή (Α. Στρίντμεργκ ) - Κάθοδος στον έρωτα 3 μονόπρακτα (Προς κατεδάφιση - Χαιρετίσματα από την Μπέρθα- Το σκοτεινό δωμάτιο -Τ. Ουίλλιαμς) - Των μαγεμένων προσευχές (μουσική παράσταση) - Η θεία Βιβή (Α. Παπαγεωργίου) - Ο σταθμός (Λ. Μπέη ) - Μπάρ Τάρ (θεατρικό αναλόγιο) (Γ. Ριζιώτη) - Σωμόν σατέν ( Ά. Μπολ) - Νουμηνία ( Μ. Μόσχοβη) - Faux-βίες (Α. Σάντορα) Ο Μέγας Ιεροεξεταστής (Φ. Ντοστογιέφσκη) – ΚΤΕΛ Πελοποννήσου (Δ. Λέντζου) ) – Μετά φόνου και πάθους (Μ. Βασιλοπούλου – Λ. Πεσκετζή) - Μάνα Γιοί 2 μονόπρακτα ( Ο απεργοσπάστης, Γ. Σκούρτη – Λιθουανία, Ρούπερτ Μπρούκ) - Παραμύθια της Αγάπης και της Ελπίδας (Λουκίας Ρικάκη) - Το χρώμα του χρήματος 2 μονόπρακτα ( Η διαθήκη, Γ. ντε Μωπασσάν – Ε, εσείς εκεί έξω, Ο. Σάρογιαν) - Εγώ, γιατρέ μου (Ν. Αναγνώστου) Η Εύελπις του αιώνα (Ρ. Καρακατσάνη) - Απολογία Σωκράτους (Πλάτωνος) - Τρεις ψηλές γυναίκες (Έντουαρντ Άλμπυ) - Μετά την Βάρκιζα (Μυρώδη Αδαμίδη) - Εγώ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (Μπέρτολτ Μπρεχτ) - Αγνοούμενος (Γιώργος Λαμπράκος) - Ω νυφική παστάς! ( Γ. Σουρής - 3 μονόπρακτα ) - Κραυγή στο χάος (Θάνου Τράγκα).

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
"Μελισσοκόμος" του Θόδωρου Αγγελόπουλου, "Κουαρτέτο σε 4 κινήσεις" και "Συμφωνία χαρακτήρων"  της Λουκίας Ρικάκη,
"Μη περνάς, ανάβει κόκκινο" της Ισαβέλλας Μαυράκη,
"Ε" του Αντώνη Κωνσταντουδάκη.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Κάθοδος - Οικογένεια - Τρεις σωματοφύλακες - Δόκτωρ Τζούλια και Μις Χάϊδω - Αλίκη – Βέρα στο δεξί

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

και υπεύθυνος παραγωγής "Κόκκινα φανάρια" (1993) και στο
"Αμάν-Αμήν" (1994) σε σκηνοθεσία Σταύρου Ξαρχάκου.

ΣΥΓΓΡΑΦΗ
Έχει γράψει 4 θεατρικά έργα:

την τριλογία «εις το όνομα της Μητρός και του Υιού», «του Υιού και του Αγίου», «τα του Πνεύματος τω Πνεύματι»
και το «ΜάντυΜΗ΄ΔΕΙΑ» - πρόβα, μάθημα (ένα εγχειρίδιο υποκριτικής) και ένα μυθιστόρημα "ο εμός έρως", όλα στις "εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ"

Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά



Εγγραφή στο Newsletter μας

Please enable the javascript to submit this form

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35