Πόσα μπορεί να σου πει ένας άνθρωπος που από μικρό παιδί «υπηρετεί» την τέχνη, πόσα μπορείς να μάθεις από μια γυναίκα που η ζωή της έχει ταυτιστεί με «ρόλους» και στο διάβα της ζωής της συνεργάστηκε με «μύθους» του θεάματος. Αλήθεια πόσα…
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Από πολύ μικρή έβλεπα ταινίες και μαγευόμουν, όπως και θεατρικές παραστάσεις. Ένοιωθα ότι εκεί ανήκω. Ο καλλιτέχνης γεννιέται θα έλεγα. Είναι εσωτερική ανάγκη. Σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα. Πολλοί θέλουν να μπουν γιατί φαντάζονται ότι είναι όλα εύκολα. Στην εποχή μου όλα ήταν δύσκολα, αλλά πιο αξιοκρατικά απ' ότι σήμερα.
Τι σημαίνει η λέξη «ηθοποιός» για εσάς;
Ποιώ ήθος, σημαίνει ηθοποιός. Όχι για μένα μόνο, αλλά για όλους. Φυσικά οι εποχές που ζούμε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Ζούμε στην εποχή της ύλης… Εκεί χάνεται η τέχνη…
Ποιες είναι εκείνες οι στιγμές της μέχρι τώρα πορείας σας, που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη σας & ποιοι άνθρωποι στάθηκαν στο πλάϊ σας;
Ο άνθρωπος που ήταν πάντα δίπλα μου, ήταν αυτός που μου χάρισε την ζωή, η μητέρα μου. Άνθρωποι που συνεργάστηκα και με πίστεψαν πολλοί. Ξεκίνησα στο θέατρο με Ντίνο Ηλιόπουλο μαθήτρια δραματικής, Λεφάκης στον κινηματογράφο, Σκαλενάκης σπουδαίος σκηνοθέτης, Καραγιάννης Κώστας, Τσιβιλίκας, Ρηγόπουλος, Πιατάς, Σκουρολιάκος, Μόρτζος, Ρουσσέα, Πάρλας, Μουστάκας, Ψάλτης, Βουτσάς, Ρίζος, Κωνσταντίνου, και πολλοί άλλοι… αλλά πρέπει να πω πρώτα απ' όλα την δασκάλα του χορού μου, που δούλεψα από τα 15 μου μαζί της τηλεόραση την Καιη Χολντεν. Ο Άγγελος Μοσχονάς ένας εξαιρετικός συγγραφέας και σκηνοθέτης αν και πολιτικός, είχα άψογη συνεργασία τα τελευταία χρόνια στο θέατρο.
Θυμίστε μας ποια ήταν η πρώτη σας τηλεοπτική εμφάνιση και πως αισθανθήκατε;
Έχω εμφανιστεί στην τηλεόραση σε σόου χριστουγεννιάτικα από τα 15 μου, ταινίες ως χορεύτρια. Σήριαλ έπαιξα στο τελευταίο εξάμηνο στο «Λουνα Παρκ», ακόμα μαθήτρια δραματικής.
Πόσο «μαγικό» είναι τελικά για έναν ηθοποιό η αλλαγή ρόλων και κατά πόσο αυτό τον επηρεάζει;
Οι ρόλοι είναι κομμάτια της ζωής μας. Το θέατρο είναι ζωή για μας.
Οι «περιορισμοί» του COVID-19, έγιναν αιτία να αλλάξετε τα σχέδιά σας και ποια ήταν αυτά;
Δυστυχώς λόγω του εφιάλτη που ζούμε με τον κορωνοϊό ήρθαν τα πάνω κάτω. Θα παίζαμε την παράσταση «Δον Καμίλλο» που ήταν έτοιμη από το καλοκαίρι, ετοίμαζα το «Αμόκ» του Τσβάϊχ σε διασκευή Κώστα Παπαπέτρου και είχα κλείσει κάθε Τετάρτη τραγούδι στον «Νάρκισσο». Τώρα όλα νεκρωμένα...
Γνωρίζοντας την αγάπη σας για την ποίηση, πως θα αποτυπώνατε με ένα δυο στίχους την κατάσταση που ζούμε;
Μου ζητάτε κάποιο στίχο για αυτό που ζούμε. Γράφω ένα από την ποιητική μου συλλογή «Με τα μάτια της ψυχής», εκδόσεις Όστρια:
«Μοιάζει με θέατρο η ζωή,
εμείς κομπάρσοι στη σκηνή,
οι θεατές τα όνειρα που κάναμε παιδιά,
σε κάθε μια παράσταση λιγότεροι πια μπαίνουν
γιατί το μάθαμε καλά πως όνειρα όλα μένουν!
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» του θεάματος, ποια ταινία, σίριαλ ή θεατρική παράσταση θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Αν θα πρότεινα ένα έργο και τον μεγαλύτερο ηθοποιό που είδα ποτέ, θα ήταν το «Ντα» με τον Μάνο Κατράκη, αλλά δυστυχώς ήταν θέατρο και δεν υπάρχει τώρα…
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Σ' ένα παιδί θα έλεγα να κρατήσει την αγνότητά του αλλά να ξέρει ότι βγαίνει σε μια κοινωνία με λύκους, να είναι καλός μαχητής και θα τα καταφέρει!
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
